پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

همه ما درد انواع تفکر‌های چسبناک، اندیشیدن تا سر درد پوچی، تفکرات غیرجامع، تفکر در شرایطی که عمل کردن مقدم بود، تفکر در زمان و شرایطی که موقعیت اضطرار مطرح است و ... را چشیده ایم. همه ما متوجه شده ایم که بخش زیادی از انسان‌های موفق از نظر مادی، فاقد تجارب و سوابق آکادمیک هستند (هرچند بحث تفکر با تجارب آکادمیک و مدرک گرفتن، دو بحث دارای جنبه‌های اشتراکی، اما بشدت مجزا می‌باشند). حال سوال اینجاست که با این حجم معایب، تفکر و اندیشیدن خوب است یا بد؟ در پاسخ باید بیان داشت که اندیشیدن و توان تفکر در صورتی مفید فایده است که از نوع جامع بوده و همچنین در کنار آن، دو بحث اراده ورزی و بحث اعتقادات و حوزه ارزشی، مطرح باشد. تفکر غیرجامع و تفکر بدون اراده ورزی و نظام اعتقادی، به هیچ جا نمی‌رسد. این آسیبی است که متاسفانه غالب دانشگاه‌ها مبتلا به آن بوده و تاکیدات خاص بر تفکر کلاسیک (تفکر منجر به ایجاد تخصص صرف) دارند.